Od czego zacząć szkolenie psa?
Chociaż wiele osób uważa, że wytresowanie psa to bardzo proste zajęcie, w niektórych przypadkach może się to okazać dość trudne. Wiele zwierząt ma bardzo uparty charakter lub nie zapamiętuje na długo uczonych komend. Na pewno do takich psów potrzebne jest o wiele więcej cierpliwości właściciela, który chce posiadać naprawdę ułożonego pieska. Od czego zacząć trening z psem? Na pewno dobrym pomysłem jest nauka chodzenia na smyczy. Jest to podstawowa umiejętność, którą powinien posiąść każdy czworonożny przyjaciel człowieka. Dzięki temu spacery mogą być mniej uciążliwe. Oczywiście, istnieje wiele innych umiejętności, które warto wpoić psu, jednak chodzenie na smyczy należy do najważniejszych z nich.
Wesoła zabawa z psami
Posiadanie psów w mieście może czasami stwarzać różne problemy. Dzieje się tak wówczas, gdy właściciele psów mieszkają w dużych blokach, źle przystosowanych do potrzeb psów. Dlatego zwykle dowiadują się oni, w jakich miejscach będą mogli spokojnie spacerować ze swoimi psami i bawić się z nimi w sposób bardzo wesoły bez obaw o reakcje ze strony otoczenia. Takie miejsca mogą znajdować się na przykład w parkach lub w różnych ośrodkach tworzonych z myślą o psach. W takich ośrodkach nawet najbardziej niesforne psy będą mogły spożytkować swoją energię podczas swobodnej zabawy, a potem spokojnie zachowywać się w mieszkaniu swoich właścicieli. Trzeba bowiem pamiętać, że wszystkie psy pragną pewnej swobody i potrzebują od czasu do czasu pobiegać.
Jak wygląda droga szerzenia wścieklizny
Rezerwuar zarazków stanowią zarówno ssaki dzikie, jak i domowe. Z pierwszej grupy wymienić należy: lisy, jenoty, borsuki, nietoperze i inne zwierzęta mięsożerne, a także gryzonie i zajęczaki. Grupa ta ma obecnie największe znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Do drugiej natomiast należą: psy i koty. Druga grupa miała pierwotnie duże znaczenie, lecz obecnie ze względu na masowe szczepienia zwierząt domowych zagrożenie jest niewielkie. W krajach tropikalnych Ameryki Południowej i Środkowej wścieklizna może być rozprzestrzeniana również przez żywiące się krwią zwierząt nietoperze z rodziny wampirów. Do zakażenia (zwierząt lub człowieka) dochodzi na drodze kontaktu bezpośredniego ? przez pokąsanie, oślinienie lub zanieczyszczenie mózgiem chorego zwierzęcia uszkodzonej skóry. Możliwe jest, choć u człowieka rzadkie, zakażenie na drodze powietrznej (kropelkowej i pyłowej) aerozolem odchodów nietoperzy w jaskiniach. Zdarzają się także zakażenia laboratoryjne drogą wziewną, przezspojówkową lub przezśluzówkową. Do wystąpienia choroby dochodzi u około 15-20% wystawionych na kontakt ? szczególnie osobników pogryzionych na pysku/twarzy, szyi, klatce piersiowej lub pokąsanych głęboko. Odnotowano także infekcje przez przeszczepienie organów (rogówka) od zmarłych dawców z nierozpoznaną wścieklizną. Nie opisano przeniesienia drogą pokarmową. Chorobę cechuje długi okres utajenia średnio od 1 do 3 miesięcy ? skrajnie od 10 dni do ponad roku. Chory człowiek jest także zakaźny dla otoczenia. Wirus znajduje się głównie w jego centralnym układzie nerwowym, ślinie i skórze, a w mniejszym stopniu także w łzach i soku trzustkowym.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna