Historia makijażu
Makijaż (fr. maquiller: fałszować, szminkować) znany również jako ang. make-up ? kosmetyki upiększające nałożone na skórę (szczególnie twarzy). Termin ten może oznaczać również samo nakładanie kosmetyków.
Słowem makijaż oznacza się zarówno preparaty, efekt jak i czynności polegające na kosmetycznym upiększaniu twarzy poprzez malowanie, szminkowanie czy pudrowanie.
Makijaż pomaga wyeksponować urodę, podkreślić jej subtelność, zamaskować niedoskonałości cery. W pewnym stopniu, w określonych warunkach, także wyraża osobowość. Dzięki jego rozmaitym technikom można upozorować twarz na idealną i zdrową. Pożądanym efektem makijażu jest jak najdoskonalsze zbliżenie wyglądu do aktualnie obowiązującego kanonu piękna i urody.
Makijaż na przełomie wieków stale się zmieniał, dostosowując się do obowiązujących kanonów piękna. Malowali się zarówno mężczyźni jak i kobiety, a sztuka ta uznana została za jedną z najstarszych na świecie. Sztuka malowania ciała znana była już człowiekowi pierwotnemu, stosowana jest do dziś przez plemiona i ludy całego świata jako część obrządków rytualnych. Wywodzi się z niej również współczesny bodypainting oraz tatuaż.
W starożytnym Egipcie kobiety malowały powieki barwnikiem ze sproszkowanych minerałów, używały ponadto szminki, pudru, różu do policzków, czernidła do rzęs, farb do włosów i lakierów do paznokci (zachowane dzieła sztuki z tamtego okresu ukazują szeroki asortyment przyborów kosmetycznych stosowanych podczas toalety). Starożytna Grecja wprowadzając sztukę teatralną korzystała z możliwości poprawienia rysów twarzy aktorów grających w amfiteatrach. Wojownicy malowali twarze w tzw. barwy wojenne.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Makija%C5%BC
Cellulit - co to właściwie jest?
Cellulita (skórka pomarańczowa), właściwa medyczna nazwa to lipodystrofia ? nieprawidłowe rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, występujące razem z obrzękowo-włóknistymi zmianami tkanki podskórnej. Pojawia się po okresie dojrzewania, nasilają się w ciąży, menopauzie i w zaburzeniach hormonalnych1. Efektem jest nierówna i pofałdowana powierzchnia skóry ud, bioder, kolan, pośladków, ramion i sutków. Na skórze tych partii ciała mogą być widoczne guzki i zgrubienia, czasami mogą one powodować ból.
Zmiany występują przede wszystkim wśród kobiet i młodych dziewcząt i powodowane są prawdopodobnie przez nadmiar estrogenów w ich organizmie. Cellulit rzadko występuje u mężczyzn.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cellulit
Psychologia makijażu
Makijaż może nieść znaczenie psychologiczne. Ludzie, którzy przesadnie podkreślają swoją urodę mogą mieć uraz związany z poczuciem niedostatecznej atrakcyjności (zobacz: kompensacja). Sposób używania makijażu może także ujawniać samoocenę (osoby o niskiej samoocenie bądź to zupełnie nie używają makijażu, bądź go nadużywają). Należy tu jednak uważać na interpretację, bowiem samo używanie lub nieużywanie makijażu nie jest podstawą rzetelnej diagnozy.
Zaburzenia poczucia tożsamości objawiać się może skłonnością do częstej i diametralnej zmiany wyglądu (np. powtarzające się operacje plastyczne, bardzo częsta zmiana koloru włosów itp.). Nie jest jednak prawdziwa zależność odwrotna: zmiana wyglądu nie musi być związana z zaburzeniem poczucia tożsamości.
W europejskiej kulturze kobiety malują często usta i oczy. Malowanie ust jest związane z powszechnym (nieprawdziwym) przekonaniem, że kobieta o pełnych ustach jest namiętna, zaś usta wąskie świadczą o oziębłości. Usta są także symbolem waginalnym i w związku z tym ich podkreślanie może być sygnałem seksualnym. Malowanie oczu związane jest z tym, że w kanonie kobiecej urody oczy odgrywają ważną rolę - im wydają się większe, tym bardziej atrakcyjne. Jedna z teorii mówi, że jest to związane z tym, iż kobieta z dużymi oczami wydaje się młoda (oczy dzieci są większe w stosunku do całej twarzy niż oczy dorosłych). Duże oczy mogą także sprawiać wrażenie niewinności, czyli wierności. Współczesny kanon kształtu oka to migdał.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Makija%C5%BC